Die Pad Noord – Aus, Luderitz en die Outpost (#5)

Visrivier Canyon

Vandag is ‘n lang trek, maar voordat ons verder Noord beur, moet ons eers weer 'n draai maak by die Visrivier Canyon se uitkykpunt, ons het mos betaal vir 'n permit wat 24 uur geldig is.  Uitstekende idee - dis baie stiller en die mense wat daar is, is meer respekvol teenoor die groot natuurwonder.  Die son kom op die regte op en fotos word geneem.  Ek knoop 'n geselsie aan met Vivian - hy is 'n toeroperateur wat (volgens hom) 'n klomp oumense rondry – wil hom eers ‘n klap gee want die mense in sy bus is net knap ouer as ons.  Knopkop.  Hy ry Canyon toe omtrent 15 keer elke jaar. Ons eet gisteraand se koue vleis en spoel dit af met vars, warm koffie, terwyl ons die omvang van die canyon bewonder.  Selfs die toilette het 'n uitsig oor die canyon.

Holoog Kalk Oond

Ons stop by Holoog, wat lank terug 'n spoorweg stasie was vanwaar die Duitsers kalk gebrand en uitgevoer  het.  Die oond is nog daar en so ook die grafte van twee Duitse soldate wat nooit huistoe gegaan het nie.  

Ons val in die pad en draai in by die Canyon Roadhouse Lodge – definitief ‘n besoek werd.  Die dames koop SIM kaarte, want daar moet gepraat kan word.  Dis egter nie so maklik om die spul op te stel nie en Gerrit word die tegnologie held van die dag - die moeders is gelukkig want hulle fone werk en daar kan met die spruite gekommunikeer word. 

Leon is nie bekommerd oor SIM kaarte nie - hy gesels sommer met almal wat lyk of hulle lus het vir gesels.  Daar is duisende foto's om te neem, wat 'n aangename plek en ons spandeer heeltemal te veel tyd daar.                       

         

      

 Die fokus is nou Aus want ons slaap vanaand daar, maar eers moet ons Seeheim verby.  Ek was laas as kind daar.  Die GPS en die kaart verskil met mekaar oor die beste pad na Seeheim en amper bevind ons ons op 'n pad wat lankal nie meer onderhou word nie – daar is gelukkig geen eer om te verloor nie, so ons draai om en vind die beter pad.  Daar is nie brandstof op Seeheim nie en 60 km voor Aus moet die Jerrykan se inhoud die holte in die Land Rover se tenk vul.

By Aus aangekom besluit on sons is moeg gery en gaan daarom vanaand by die Bahnhof Hotel eet.  'n Uitstekende besluit en ons maak vir ‘n vroeë aand – more gaan ons Luderitz besoek.

Vroegmore pak ons die pad Luderitz toe aan, daar moet fotos geneem word by Kolmans kop.  Die wind waai ons tot in Kolmanskop, maar toe ons daar uitklim is die wind stil - 'n heerlike dag.  Omdat ek alleen rondloop praat die plek met my - die Duitsers het darem 'n vermoë om iets uit niks te skep, dit moes 'n besonderse plek gewees het.

                           

                               

                         

     

                                       

 In Luderitz voed ons die hongeriges by die Diaz Koffiewinkel waar almal 'n monster hamburger eet - met gekrummelse hoender of calamari.  Tilla, die eienares is 'n besige bytjie en baie trots op haar plek - goeie kos, goeie prys, maak gerus 'n draai daar.

 

Ons draai terug Aus toe en neem nog ‘n paar fotos langs die pad en gaan maak 'n draai by die Oorlogbegraafplaas en die Krygsgevangenekamp net buite Aus.  Ek kan my net indink hoe swaar daardie mense moes kry - daardie plek is koud.  Om die koue te ontsnap het die gevangenes ingegrou, en dis die klipstrukture wat nog daar rondstaan - maar min mense gee om oor geskiedenis.

                                  

Outpost toe.  Vandag is die pad lank - D707, Duwiseb Castle (Maj van Wolf se blyplek), oor Betta, 

Maltahohe tot by Ababis Lodge se Outpost. 

   

Voor sonop is ons al aan die gang.  Langs die pad maak ons 'n noodstop by die Tirool Kampterrein - daar moet toiletbesoek gedoen word. Hermien die plaasvrou stap ons tegemoed en sluit die ablusies oop.  Ons gesels oor die droogte en die uitdagings wat hulle het - almal voel verlig en toe ek 'n foto van haar wil neem lyk dit of sy 'n slang gesien het, sy verdwyn in die huis in en ons reis verder Noord.

Maltahohe is die volgende kol op die kaart.  Ons stop op Betta en ry by Maltahohe verby, tot die vrouens se frustrasie - hulle wou gaan kyk hoe lyk die dorp.

Maltahohe hou nie noodwendig goeie herinneringe vir my in nie.  Terugflits na die vroeë 1970's en Laerskool Kalkrand - 29 kinders in die hele skool.  Ons is arm en kan nie elke naweek huistoe nie. 'n Maatjie nooi my saam na hulle plaas toe by Maltahohe.  Vrydagaand speel die familie Monopolie en ek verloor alles, tot my waardigheid.  Die volgende dag gaan ons perdry, nie noodwendig iets waarmee ek vertroud is nie – alhoewel dit baie lekker was eindig ek blikners op en kan Sondag amper nie loop nie.  Niks hiervan was snaaks nie.  Maar nou ja.

Ons verloor die kleinspan - hulle kry 'n papwiel in die berge en ons kan nie die radio hoor nie.  Ons draai om en kry hulle net toe Gustav die laaste boute vasdraai.  Nou na die Outpost - en wat 'n plek is dit nie.  Drie huise op 'n koppie langs 'n droeë rivierloop, met baie glas in die rigting van sonopkoms, absoluut buitengewoon.  Hier maak ons die pap band reg en steek die vuur aan, ons bly twee aande hier en gaan in en uit ry na Sesriem.

My trok het 'n nare skreeugeluid voor iewers by die enjin - dit klink soos die "idler pulley" wat besig is om uit te klaar.   Wel, ons is ver van die beskawing af en draai moet die “pulley” draai, so ek dokter die met 'n goeie dosis Q20.  Sal maar sien wat gebeur.