Richtersveld Park / Sendelings Drif (#3)

Die wind is stiller vanoggend en in die plek van golwe maak die wind speel-speel patrone op die water. Dit fluister deur die bome vir ons - gister was sy kwaad.  Vandag gaan ons die Park verken - en ons gaan foto's neem soos ons aangaan, soos en wanneer die wind ons toelaat.

Ons ry slinger-slinger met die smal grondpaadjie, deur die Halfmenspas oor klipharde, barre droë aarde. Die paadjie is met moeite deur die droeë rivierloop oopgebaklei – net wyd genoeg vir een voertuig op ‘n slag. As daar ‘n voertuig van voor af kom, moet een aftrek sodat die ander eers kan verby.  En soos altyd is daar ‘n mamparra op die pad, hierdie keer ‘n GP in ‘n Unimog Kampeerwa – ek vermoed hy het gedink hy is op die Hakskeenpan, besig met ’n landspoed rekord. Knopkop.

Ons stop by die Hand van God. Die plaaslike bewoners glo dat God sy hand hier op die rotse geruk het - hier by ons, suid van die Oranje Rivier.

Die volgende stop is by 'n Nama hut - dis onbewoon.  God's verlate.   Neffens die hut is daar bewyse van 'n kraal waar kleinvee gestaan het, die kraal is omtrent 10m by 10m met ‘n dik laag bok en skaap mis.  Daar was lewe, maar ek weet nie hoe lank terug nie. Ek verwonder my daaraan dat mens en dier hier kan bly, met geen water in sig nie. Met die wind wat onaangenaam hard waai.

Ons draai af na Potjiespram.  Teen die Oranjerivier is daar nog onbewoonde Nama hutte, maar hierdie hutte het 'n spog uitsig oor die Oranjerievier.  Die hutte het verskeie verbruikersitems in, asof die mense terstond gaan terugkom.  Ongeag die feit dat ons teen die rivier staan met ons voete in die koue water, is ons steeds bewus dat dit baie droog is – hier groei niks amper ‘n meter hoog.

Voort tot by Potjiespram se kampeerterrein en ons verwonder ons aan die manne wat met hulle "boogie boards" afstap rivier toe; ek wonder hoe ver hulle rivieraf gaan swem. Ek weet darem nie – ek het juis vanoogend ‘n enorme “skaduwee” in die water gesien.

Terug by Sendelingsdrif maak ek my hoenderpotjie en daar word gesmul.  

Sononder ry 'n paar van ons weer die Park in om fotos te neem.  Die wind het gaan lê en ons word bederf met trotse Baster Kokerbome wat oor die vlaktes kyk, Halfmense wat wag hou en 'n besonderse sonsondergang in skakerings van grys, swart en blou.  

Jy sal self moet gaan beleef – hierdie is meer as sien – dis beleef.

More beweeg ons aan, bestemming Canyon Lodge, Mountain Camp - noord, oor die Oranje, met die pont.